dom przyjaciół

Cisza. Szukam. 

Mocniej. 

Za głośno. Wszędzie. 

*

Trafiłam w to miejsce nie całkiem przez przypadek. Szukałam przecież. Ciszy. 

Dwadzieścia, trzydzieści półobcych czasem nie obcych osób przychodzi tu, by przez godzinę wspólnie milczeć. 

Lubię je bardzo. Poczynając od nazwy – dom spotkań przyjaciół – na miękkim, jakby zamglonym wystroju nie kończąc. Miękko zamgleni są też ci ludzie. Tak cudownie nie mówią. A kiedy już mówią, to całkiem nieinwazyjnie. 

Szczęśliwie to niejedyne takie miejsce.